Akceptacja Jak zaakceptować?

Kiedyś nie potrafiłam rozmawiać, unikałam konfliktów, chciałam się dopasować, bałam się emocji, napięcia, krytyki czy odrzucenia. Nie potrafiłam wytrzymać. Zwykle uciekałam lub wybuchałam. By w końcu zrozumieć, że to również umiejętność, kompetencja w inteligencji emocjonalnej i się tego uczyć. Wynika to również z przeniesionych schematów z dzieciństwa, strachu przed kłótnią, złą atmosferą. Jako DDA przybierałam rolę ratownika, łagodziłam konflikty, stawałam w obronie w mojej ocenie słabszych, pokrzywdzonych, przejmuj ich emocje i odpowiedzialność za nie, często źle oceniając.

Trudne rozmowy to te, w których są emocje, gdy nam zależy. Z szefem o awans czy partnerem o życie.

Gdy chodzi o rację, trudno jest zostawić i powiedzieć, możemy się nie zgadzać, ale szanować. Z uporem maniaka przekonujemy, bo brak racji to dotkniecie ego i poczucia wartości. Czasem unikamy emocji czy rozczarowania czy odrzucenia i krytyki.

Tymczasem trudne rozmowy są oczyszczające i przynoszą rozwiązania.

Moje rady na trudne rozmowy.

Nie projektuj strachu przed, nie podsycaj. Nie zakładaj intencji czy wyniku.
Obserwuj siebie podczas rozmowy oraz swoje myśli i emocje.
Gdy widzisz, że emocje w skali od 0 do 10 są w górnym przedziale, przerwij, ochłoń. Umów się wcześniej na to z partnerem.
Wybierz neutralne miejsce, nawet w swoim domu, np. specjalny pokój, gdzie będziesz rozmawiał.
Słuchaj, nie przerywaj. Poproś rozmówcę o to samo, np. na zasadzie kanapki najpierw ja, potem ty.
Parafrazujcie. Czyli powtarzajcie co usłyszeliście. Czasem inaczej się rozumiemy, interpretujemy, często mimo powtarzania, przekonania są tak zakorzenione, że nie dopuszczamy wyjaśnień drugiej strony.
Daj prawo do odczuć rozmówcy, nawet jeśli Ty jesteś inny, jesteśmy różni.
Dopuszczaj swoje błędy, odmowę.
Bądź szczery przed sobą i partnerem.
Szanuj, nie obrażaj. Nie jesteś odpowiedzialny za czyjeś uczucia, ale nie depcz je specjalnie.
Nie oceniaj. Czasami nie znamy faktów, a już oceniamy, myląc się. Robimy to na podstawie własnych przekonań, nie biorąc pod uwagę, że ktoś może mieć inne poglądy, doświadczenia, charakter.
Przyjmij, że odmienne zdanie rozmówcy nie jest atakiem, nie umniejsza Ci, nie jest porażką.
Emocje innych nie muszą być Twoje, nie przejmuj ich. A one jak zaraza ;), bo emocje to energia, potrafią wnikać w nas.

Zastanów się, po co Ci ta rozmowa, chcesz wyjaśnień czy wojny, upustu napięć. Twoje nastawienie czy projektowanie intencji rozmówcy ma znaczenie dla jej przebiegu.

Gdy jesteś mocno osadzony w sobie, dopuszczasz błędy, nie potrzebna Ci racja, jednak dla siebie stawiasz granice, nie obrażasz się, słuchasz. Wiesz kiedy to walka z wiatrakami i nie sensu przekonywać nieprzekonanego, a kiedy to rozmowa dwóch osób o różnych poglądach. Gdy czujesz się dobrze ze sobą i wartościowy, trudne rozmowy przestają takie być, nawet gdy ich wynik nie jest zadawalający.

Dodasz coś od siebie?

Czytaj więcej

Brak komentarzy

Brak kategorii

Toksyczni ludzie

Katarzyna
25 marca, 2021
toksyczni

Czy toksyk zawsze jest toksykiem?

Jak rozpoznać ludzi toksycznych i z nimi sobie radzić?

Toksyczni ludzie, kim są i jak z nimi sobie radzić.

Czytaj więcej

Brak komentarzy

Brak kategorii

Jak znaleźć sens życia?

Katarzyna
22 marca, 2021
sens, sens w życiu

Poczucie wartości, to ono sprawia, że możemy więcej lub stoimy w miejscu, zaplątani w niewidzialną nić niskich przekonań o naszych możliwościach i wartości dla siebie i świata.

A może być pięknie i po co tracić życie, które ucieka koło nosa. Bo nasz umysł uwierzył, że nie dasz rady, możesz mniej.

Jakie znaczenie ma poczucie wartości w życiu, dlaczego czasem jest zaniżone i jak je wzmocnić?

Czytaj więcej

Brak komentarzy

Brak kategorii

Nadmierne zamartwianie się

Katarzyna
11 marca, 2021
zamartwianie się

Jeszcze nie wiesz, co się wydarzy, a już się MARTWISZ.

… że nie starczy pieniędzy,

… zachorujesz,

… wrócisz do nałogu.

Jeden powód do strachu kończy się, zaczyna drugi.

Kto to zna?

Czyli nawykowe zamartwianie się o przyszłość.

Nawyk – stale powtarzany, wyuczony schemat myślenia.

Powody:

Zaburzone poczucie bezpieczeństwa w dzieciństwie. Dysfunkcyjna rodzina. Przeniesienie strachu na teraźniejszość. Organizm nie umie inaczej funkcjonować jak w niepokoju.

Przeniesienie schematów działania rodziców. Mama cały czas się martwiła, dorosłe dziecko też to robi w swoim życiu.

Traumatyczne doświadczenia.

Szok pourazowy.

Sposoby radzenia sobie.

Nauka racjonalnej oceny rzeczywistości, na podstawie faktów.

Sprowadzanie umysłu do tu i teraz. Teraz nic jeszcze się nie dzieje.

Praktyki medytacyjne, wyciszające, wdzięczności, uważności.

Gdy martwienie przechodzi w lęk uogólniony, konieczna terapia.

Jak każdy nawyk, nowe nawykowe myślenie, czyli sprowadzanie umysłu do tu i teraz, niewybieganie w przyszłość, wymaga czasu i pracy.

Najważniejsze to zrozumienie, że czasami strach nie wynika z realnego reagowania na zagrożenie, tylko z nawykowego, nieracjonalnego nauczenia umysłu życia w niepokoju. Jeśli umysł przez lata, od dzieciństwa żył w stanie strachu, musiał stale czuwać, przeżywał traumy, na przykład kłótnie rodziców, teraz oczekuje tego samego. Boi się, czeka na stresujące sytuacje, zamartwia się.

Jak może inaczej, skoro od lat tylko znał strach. Taki sam czas musi upłynąć, by nauczyć go ciszy. Umysł będzie się bronił, bo stan niepokoju już zna, a stres jest dla niego narkotykiem.

Nie poddawaj się i pracuj, wyciszaj się, któregoś dnia osiągniesz stan spokoju.

Czytaj więcej

Brak komentarzy

Brak kategorii

Inteligencja emocjonalna – zrozumieć emocje

Katarzyna
4 marca, 2021
emocje, inteligencja emocjonalna

Emocje, jak sobie z nimi radzić, dlaczego się pojawiają i czy można na nie wpływać? Zrozumieć emocje, wstęp do inteligencji emocjonalnej.

Czytaj więcej

Brak komentarzy

Brak kategorii

Strach przed zmianą

Katarzyna
28 lutego, 2021
strach przed zmianą

Czy zdarzyło Ci się odrzucać oferty, ponieważ wolałeś uniknąć ryzyka?

Strach przed zmianą…

Występuje u większości z nas. Z tych powodów wiele osób nie podejmuje ryzyka, tkwi w niewygodnych układach np. nie zmienia znienawidzonej pracy.

Dlaczego tak się dzieje?

To co znane jest bezpieczniejsze, mimo, że czasem bolesne. Ryzyko straszniejsze niż niewygoda.

Przeniesie strachu z przeszłości, obserwacji zachowania środowiska np. rodzic, który mówił do dziecka: nie poradzisz sobie, uważaj, to niebezpieczne, ryzykowne lub sam nie podejmował zmiany.

Bolesne doświadczenia i stworzona przez to strefa komfortu, zbudowany pancerz, który ma uchronić przed nieprzyjemnymi emocjami.

Zasiedzenie, przyzwyczajenie do starych schematów, wygodnictwo

Brak wiary w siebie.

Budowanie nadmiernego napięcia, przymusu, eskalacja emocji.

Nie zawsze zmiana jest zależna od nas, a często prowadzi do niej kryzys, który bywa największą motywacją do zmiany. Niepokój na tyle przeszkadza, że poszukujemy ulgi.

Jak sprawić by nie bać się zmiany?

Poznać przyczyny strachu, oswoić strach, zrozumieć i nie wypierać, zaakceptować.

Budować dobre doświadczenia zmiany, by umysł przyswoił pozytywne odczucia emocjonalne, gdy będzie miała nastąpić.

Budować zaufanie do siebie.

Jak powiedział Heraklit z Efezu: Jedną stałą rzeczą w życiu jest zmiana.

Nawet jeśli dana chwila wydaje się niewyobrażalnym cierpieniem, strach przed zmianą ogromny, emocja w końcu mija. Sytuacja przerasta, ryzyko przerażające, czyż większość zmian, nie wychodzi na dobre?

Nie ma rozwoju bez zmiany, jeśli chcesz iść do przodu.

Czytaj więcej

Brak komentarzy

Brak kategorii

Jak pomagać?

Katarzyna
24 lutego, 2021
Jak pomagać

Niechciana pomoc to przemoc.

Te słowa już na zawsze zostaną we mnie.

Pomoc może być bezinteresowna, z czystej intencji lub wynikająca z pobudek egoistycznych, jako karma naszego poczucia wartości.

Nie zawsze to, co dobre dla nas, dobre jest dla innych. Każdy ma prawo do swojego życia, nawet jeśli według nas popełnia błąd.

Chociaż czasem serce się wyrywa. Uważamy, że znamy rozwiązanie. Szczególnie gdy już wiemy, że można żyć inaczej, chcemy się tym dzielić. Nie wiemy, czy nasza rada będzie dobra i jak potoczy się wówczas życie, może właśnie obecnie jest jego najlepszą wersją.

Jak, więc pomagać?

Z moich obserwacji, czasem wystarczy być.

Zapytać jakiej pomocy ktoś potrzebuje, wysłuchać. Nie tak byle jak, ale wsłuchać się w to, co osoba ma do przekazania.

Parafrazować, żeby upewnić się, czy rozumiemy. Nie przerywać, gdyż się wie lepiej, nie oceniać pochopnie. Udzielać rad, proszonym z uwagą na dobrą informację zwrotną.

Ludzie mają dość oceny, krytyki, akceptacja, zrozumienie, bywa najlepszą formą pomocy. Tego nauczyłam się podczas choroby. Słowa: wiem, jak się czujesz, najbardziej mi pomogły, niż weź się w garść.

Akceptacja daje również największą możliwością rozwoju.

Nie da się pomóc, osobie, która tego nie chce.

Przynosi to odwrotny skutek. Niezadowolenie za brak wdzięczności dla Ciebie i osoby, której starasz się pomóc.

Czasami, najlepszą pomocą jest nie pomagać i pozwolić popełniać błędy, uczyć się na doświadczeniu.

A dzięki temu osiągać dojrzałość, mądrość i samodzielność decyzji.

Co myślisz?

Czytaj więcej

Brak komentarzy

Brak kategorii

Ego w życiu i w biznesie?

Katarzyna
23 lutego, 2021
Ego

Czym jest EGO?, czy to coś negatywnego. Jak je bronimy? Jak wykorzystać EGO, na naszą korzyść. Zapis LIVE.

Czytaj więcej

Brak komentarzy

Brak kategorii

Uzależnienie finansowe

Katarzyna
22 lutego, 2021
uzależnienie finansowe

Uzależnienie finansowe

Od rodziców – tato pomoże, gdy dziecko wpadnie w długi, poprawi się, popełnił błąd. W sumie to nie jego wina, ktoś go oszukał, był za dobry dla innych. Dziecko nigdy nie dorasta.

Kobieta uzależnia się od partnera, nie musi pracować, zajmuje się domem. Uzależnia się finansowo. Przestaje być potrzebna, wymieniona. Często zostaje bez doświadczenia, sama.

Czy słyszałeś o takich historiach?

Coraz więcej dzieci nigdy się nie usamodzielnia finansowo, często mieszka u rodziców. Ma problemy z podejmowaniem decyzji, utrzymaniem pracy, długami, wchodzi w toksyczne relacje. Postępowanie rodziców często wynika z zaburzonego poczucia bezpieczeństwa w dzieciństwie. Rodzice starają się wynagrodzić swoją przeszłość, rozpieszczają dzieci lub boją się samotności, podświadomie chcą je zatrzymać przy sobie, sami zostają dorosłymi dziećmi.

Dojrzałam finansowo bardzo późno. Pieniądze były lekiem na pustkę i sposobem na relacje. Mama nie raz ratowała mnie z opresji.

Przeszłość tłumaczy, ale nie usprawiedliwia. Świadomy człowiek bierze odpowiedzialność, warto zadać sobie pytania.

Ile chcę zarabiać?

Czy czuję się wart tych pieniędzy?

Czy mam ograniczenia tej kwoty?

Co mnie ogranicza?

Jeśli tak, dlaczego? Praca z przekonaniami.

Ile wydaję, czy wszystko potrzebuję?

Dlaczego wydaję (zapełnianie emocji rzeczami).

Czy umiem odmawiać sobie i innym.

Jak planuje budżet i nim zarządzam.

Trzeba uważać, że się jest wartym pieniędzy i tyle ile myślisz, że jesteś wart, tyle masz na koncie.

Jeśli jednak zarabiamy za mało, jesteśmy uzależnieni finansowo, wydajemy, co zarabiamy, to kwestia do refleksji. Wszystko zaczyna się w nas, na wpływ podejścia do pieniądza ma wychowanie, stosunek rodziców, jak sami traktowali kwestie finansowe. Również rozpieszczanie dziecka, spełnianie zachcianek, konsekwencje w przyszłości to brak umiejętności zarządzania pieniędzmi, lekka ręka do wydawania, kupowanie innych, rekompensowanie nastroju rzeczami materialnymi.

Również brak pieniędzy, ubóstwo, sprawia, że dorosły chce zrekompensować sobie biedę, braki w przyszłości i wynika z niezaspokojonych potrzeb, w tym wypadku według tabeli Masłowa, potrzeby fizjologiczne.

Uzależnienie finansowe wynika z zaburzonego poczucia wartości, wspominanych braków poczucia bezpieczeństwa oraz przeniesionych schematów z przeszłości. Tata rządził finansami, mama nie miała nic do powiedzenia, dorosła ich córka odtwarza podobny schemat, uzależnia się od partnera. Często ma zaniżone poczucie wartości, nie wierzy w siebie, wchodzi w rolę ofiary, poddaje się kontroli finansowej.

Problem jest wspomniane już wcześniej błędy wychowawcze, przenoszone z pokolenia na pokolenie. Nikt nie nauczył dobrego podejścia do finansów, bieda w przeszłości, rodzicie chcą wynagrodzić swoją przeszłość dzieciom, twierdząc, że nie będą żyć, jak oni. Za mało wymagają, rozpieszczają, pobłażają. Doprowadza to oczywiście to braku samodzielności dzieci.

Jak dojrzeć do pieniądza?

– Jeśli pojawiał się problem, zaakceptuj ten fakt. Przyznanie się do problemu jest pierwszym krokiem zmiany.

– Przeanalizuj sytuację, stwórz plan. Jeśli jesteś uzależniony ekonomicznie, poszukaj pomocy, pracy.

– Weź odpowiedzialność, za długi i przyszłość.

– Zrób bilans.

– Zainstaluj aplikacje do zarządzania budżetem. Zapisuj wydatki.

– Stawiaj granice sobie w wydawaniu pieniędzy oraz odmawiaj otoczeniu.

– Planuj wydatki i kontroluj je. Analizuj czy wszystko jest potrzebne.

Oczywiście wolność finansowa, to nie odmawianie sobie wszystkiego, ale żeby mieć pieniądze, najpierw trzeba nauczyć się odmawiania, pomnażania i szanowania pieniądza.

Najpierw spłać długi, potem wydawaj i nie zapominaj, żeby odkładać na tak zwaną czarną godzinę.

Sztuka odmawiania sobie i innym, gdy nie powinieneś wydawać, kontrola nad pieniędzmi, zarządzanie nimi, daje poczucie bezpieczeństwa i zwiększenie poczucia wartości.

Czy dojrzałeś do pieniądza?

Czytaj więcej

Brak komentarzy

1 2 3 … 6 Dalej

Kategoria : Brak kategorii